《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
雖然名字叫主競賽，但卻沒啥電影節片子的調調，看似是對演藝圈光怪陸離亂象的諷刺，誇張到極致反而是對文藝工作者奉獻自我的謳歌。另外，片中三位主演都有不同程度的自我解構以及自身經歷的投射，其中班德拉斯最為出彩。最搞笑的是頭頂巨石、吻戲ASMR以及粉碎機。表演真是太棒了，從頭到尾都是大寫的Acting！
比想象中更好，古田新太演技太好了。吉田惠辅对生活感的把控越来越老练，完全不迷恋戏剧性冲突，情绪释放从容且克制。父亲恨遍了所有人又原谅了所有人，却始终不能原谅自己：“人都是怎么跟自己和解的呢？”他学女儿画画，看女儿的漫画，却依然对女儿一无所知。本该熟悉却陌生家人，距离最近的一次却是在不同情景下一同观赏海豚云——人本来就无法完全相互了解，但在那一瞬，你我心意相通。
真的好笑，也嘲讽了一波，很特别的片子，不过看的累，演技痕迹很重。
讽刺力MAX，所谓获奖，所谓艺术，大多是自High。
7.5/10 台前幕后，戏梦人生。真真假假，尽付笑谈中。
三星半。前半部分非常吸引，把期望值调到了很高，可惜结尾drama过了头。借导演之口输出了非常乌托邦的艺术观，可惜作品本身没压住，不知是低头于资本还是才华瓶颈。
失去的时候才后悔莫及，老爹这个人物角色树得不错
策划牛逼，剧本一般，演员不错，脑子里面过了某些演员的脸
三个顶级演员撑起来的并不足够讽刺也不足够喜剧的讽刺喜剧，讽刺的情节设置的特别浅显，但是这三个演员真的太太太棒了（也可能是因为“人只会喜欢自己看得明白的东西”？看到最后开始怀疑是自己没看明白还是这里真没什么隐喻了，有种考试做到压轴题发现这题太简单了，反而开始惴惴不安觉得是自己没看懂题的感觉）
对电影界开的这发讽刺炮力道不弱 不过也没有预告中呈现得那么劲 潘老师的大眼睛太灵动太会说话太能表现情绪了 (另外想被潘老师指导吻戏
感动人心，令人心碎而打动，这就是真正的日本电影。现在日本这样感人的好电影也不是很多的比例了
那个女的也太可怜了！无法得到原谅而自杀！可那并不是你的过错啊！
几个老戏骨飙戏，但总体也没啥特别的，所以，看完完事儿~
让演员都玩嗨了，吻戏真是有够特别的。导演应该也不准备去戛纳跟威尼斯了，把金棕榈跟银狮一起卷了。
人在重要的人死去之后便开始有了时间，有时间去超市门口蹲着、有时间去了解女儿看什么漫画、去了解他画的画，人们有时间为重要的人“复仇”却不肯为重要的人少出海捕一趟鱼，而这些时间完全可以陪家人买指甲油，也完全有时间听听发生了什么事，大家都是这样 ，挚友离世了才想起曾经对你的帮助、恋人离开了才开始追忆过往，但我有时间进行“复仇”却没有在他们还在的时候 给他们多夹一道菜，多说说话 。
还是很不错的。尽管看预告片大概能够猜到电影的情节。非常日式的电影，可以看到他们心灵的方方面面。故事果然是浓重的忧郁色彩里最后透露出那么一丝光亮的氛围。有一点心疼桃李桑，感觉好多戏里他都是在演这种苦情的角色，就算演坏人也有种苦情感（个人感觉）。人还是要懂得和解，尤其是与自己。
每个人的刻板印象和作品本身呈现的刻板印象。冲突之后就会和解，怕只是创作者的美好愿景罢了。（顽固不化的人私以为只有走马灯才会将其融化。人类这种生物，赶紧毁灭吧啊。）
开头花音的遭遇看得人想放声大哭，她是如此不自信不起眼。
影迷向讽刺喜剧。讽刺了奥斯卡，讽刺了电影奖项，讽刺了电影观众，讽刺了流量派影星，也讽刺了学院派影星。
讽刺知识分子的小品类电影没人可以比得过伍迪艾伦 这部不仅诙谐witty的对话没那么多 最后的死亡梗我以为要探讨陀思妥耶夫斯基 结果戏剧性和情绪的推动没到顶点就下降熄灭了
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
