《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
以及，春节档片尾曲点睛之笔的，一个是雄狮少年，一个是这个「值得再➕一星」
4- “不要被人笑，而是逗他们笑。不要讨好观众，要由你告诉他们什么才是有趣。”这份师徒情，太珍贵。
突然感觉北野武这辈子好幸福。有一个宠溺他的师父，一个爱他的老妈，一堆想换就换的前妻。还有为他自负买单的观众。也终于明白为什么他总是那么放荡不羁，这是把师傅的教诲刻在了骨子里，就算在平淡无奇的日常也要保持谐星的姿态，逗笑台下的观众。P S：如果老武用本人的话我都要冲动的给五星了！
张艺谋导演还是那么稳，一个简单的主旋律题材用96分钟就能拍得这么情绪饱满，全程都显得游刃有余，整体化繁为简，干净利落。没有刻意贬低和矮化对手，交战双方的旗鼓相当让影片的可看性更加高。总之就是剧情好节奏棒，没有尿点，国师品质有保证。
但从好莱坞开始，大家都特别喜欢看狙击手对狙，但其实这个在战场上很难发生。这也很能表现戏剧冲突，个人英雄主义也好，但真的就好看，想看。
谐星不要扮丑被人笑，要靠表演逗人笑，
以及，春节档片尾曲点睛之笔的，一个是雄狮少年，一个是这个「值得再➕一星」
相比同期的长津湖 导演的刻画则更加细腻 不去选择堆砌一个宏大的场面来展现悲壮 而是以点渲面 以小博大 相比之下 则显得更加的刚中带柔 动人心弦
战争片聚焦于小人物的细腻感情，敌我拉锯战以单个人数为单位紧追比分，手撕一只鬼子的代价可能是被鬼子手撕两个我方战友，扣人心弦的效果就出来了。
冷静、肃杀。敌我双方斗智斗勇，没有刻意扇情，更没有刻意黑谁。
剧本中规中矩，演技着实动人。自身向往之人也在期待着你的光芒，这是怎样一种幸运。
小剧场酸甜苦辣还得看脱衣舞娘物语，漫才题材这几年真是泛滥了很难再有新意了，个人是更感兴趣北野武的电影生涯哈。老北野武演员的化妆和演技一对照太creepy了…本来觉得柳乐影帝表现一般，这么对比那还是很感人了哈哈。卷毛叔真的自带搞笑buff，应该没其他演员能一露脸就让人这么乐呵的了
唯一超出我的主观意识的是，一个小队没有打赢的敌人，一个人把他们全都消灭了……
讲北野武拜师出师的故事。深见千三郎对北野武来说亦师亦父亦友，表达的感情真挚，导演在一些段落处理甚是催泪感人。
剧团一人这个导演水平未见进步，总是在剧情无聊到看不下去的时候抛下个催泪弹，然后草草收场给人留下个好像还可以的印象，本身北野武就不是个好拍的对象，柳乐优弥虽然在面部表情和声音语调上有意模仿，但整体呈现出来的人物过于听话了些，就像是一个普通的励志故事，大泉洋这里用得还不错，穿错鞋那段call back了，铃木保奈美还是神采奕奕的，门胁麦真是太苦了，每个导演用她都要拍出被命运捉弄的感觉。
一场不大的遭遇战，看得揪心，看着战士们一个一个死去，总想问值得吗？不过就像刘文武说的，侦查兵的情报抵得上一个师一个军，respect！
1、那些为梦想奋力拼搏的日子，永远是最动人的啊！
整体拍得比较克制，视听语言洗练干净，基本只有黑白红三色充斥全片。故事线也还可以，小视角中腾挪辗转以小见大，三五个交手回合呈现得也算清晰，但唱歌那段真的太突兀，时间也过长，感觉是点明中心思想生怕不突出，非要点死为止。另外，旁白叙事还是生硬了些，最后结尾高潮对决坦克的前因后果交代不明，场景也做了转移，过渡再平滑些就好了。四星。
什么叫物哀？真实和表演的穿插，将喜剧的悲伤内核温柔又血淋淋的展示，最后北野武的背影根本控制不住的流眼泪，太好看了
想起北野武于书里写他在遭遇车祸后，
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
