《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
1、师徒情谊的复杂，在于两人的关系可能汇集长辈晚辈、至交朋友、事业伙伴、事业对手。每个行业跌宕历史背后可能有无数类似这样的师徒传承的困惑，师徒共同完善和拔高一个行业的艺术审美标准，于双方都能带来强烈的价值感。2、倒叙、倒叙、正叙，正叙。3、过去现在的皮鞋的转场，踢踏舞转场，皮鞋传承，皮鞋烧毁。4、师父去世后，师兄提到“你师父说没有了剧院你该怎么办”；5、师父教徒弟高跟鞋的梗，徒弟成名之后和师父喝酒，用这个两人的私密梗默契配合，参与并完成了师父最后的精彩表演（当时不知道）。6、“因无限可能的青春而害臊”，“鲸”的指代，男女主的梦想，女主梦想被鼓励和受挫之间隔着一句话“唱完歌可以脱衣服了吧”；8、有才能的人，他身边的人也会感应到这种代表成功可能的能量。每个人生创业者听到的第一句鼓励“不要回来”
故事比较浅表，以对师父的追忆为主要视角，若没有浅草的深见千三郎不会有后来说漫才的北野武，踢踏舞跳起来的时候还是很感人。人物方面柳乐优弥很努力在cos，但我也觉得模仿面部的细节有些刻意，门胁麦特别自然舒展，越来越好看了。
所以这是北野武的传记片，大概也可叫作《我的黄金年代》、《浅草的吾师》。
侧重于讲师徒关系，卡司好赞！北野武虽然百无禁忌但也真是重情义的人了
有点《天堂电影院》的感觉，关于一些东西的消亡，关于热爱，关于更替，关于传承。2021年12月30日，看哭了呀。北野武唱慢歌也很动人呢。
终于知道北野武为什么这么爱用踢踏舞了，原来是对恩师的想念。PS：配乐及结尾曲都很好，尤其是桑田佳佑太适合这个结尾了～
片名不应该叫《浅草小子》，应该叫《浅草师徒》。柳乐优弥模仿得很努力了，但也只是形似。全世界也只有一个北野武，在梦想与出人头地面前，我们大多数都只是千春。
要好好活着。
《浅草小子》
没想到整部电影最动人的不如北野武的一首歌。
做喜剧演员还可以看脱衣舞，这样的剧场福利多好啊。不过，还是要与时俱进啊。老年版的妆容有点奇怪，北野武不愿意演自己么。最后那个一镜到底有点催泪
感觉生生把车祸年龄提前20年，天生抽搐症太抢戏了何必呢
但众所周知年轻时的北野武并非面瘫，所以这里优弥全程辛苦地颜艺演绎只是为了突出这个个人符号；可想而知这个传记作有不少改编以增强戏剧性。
“阿武，你记住，不要讨好观众，你来告诉观众，什么是有趣的。”
对这种电影真是没有抵抗力，对深见千三郎和北野武师徒情谊的描绘含蓄而有力量。“谐星不要被人笑，要逗人笑”，“不要讨好观众，要告诉观众什么是有趣的”，这些云淡风轻地说出的话，值得铭记在心。
水准之上的传记电影，原著细腻的回忆碎片，让整个作品真实可信，演员表演非常到位，师徒之间细腻的情感流动也非常感人。遗憾之处是，师傅有自己坚持的从艺法则，但并未很好的映射到徒弟的成长弧光；人物也是单薄，师傅是慈父，徒弟是刻苦磨练且成名后不忘师傅，这里面缺乏了复杂的人性纠结，可能煽情笔墨太多，无暇顾及了吧。
想起郭德纲说他刚起步说相声的时候，台下几乎没有人，有的观众要去厕所，就要等观众回来，好心酸。
虽然挺老套的 但我还挺吃师徒这一套 更喜欢大泉洋的演出一点 女演员也都相当棒 门胁麦和铃木保奈美
要是法兰西座关了，阿武怎么办啊。直接泪崩了。而且都是伏笔啊。
4.5/5 顺序、插叙、倒叙并行的叙事结构使得剧情丰满有趣。最后北野武本人走回浅草法兰西座的长镜头堪称本片高光，物是人非，有种夜深忽梦少年事之感。前期铺垫过久扣0.5星。
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
